Dzień Matki – okazja do powiedzenia "kocham"

Kim jest matka dla swoich dzieci? Jakie macierzyńskie scenariusze pisze życie? Jak bardzo dziecko zmienia świat kobiety? Opowiadają czytelniczki portalu dlaLejdis.pl i znane Polki.

Chłopaki Kasi
- Gdy dowiedziałam się, że będę miała dziecko - to był szok! Byłam na trzecim roku studiów dziennych, szło mi całkiem nieźle, chodziłam równolegle do szkoły muzycznej, miałam mnóstwo zajęć. Nauka i zdobywanie wykształcenia były dla mnie bardzo ważne. A tu nagle ciąża! Ale miałam też męża i wszystko jakoś poukładaliśmy. Michałka urodziłam na wakacjach, po trzecim roku studiów... Nacieszyłam się  nim przez 2 miesiące i wróciłam na uczelnię, jego na cały roboczy tydzień zostawiając babci (mojej teściowej).  Przez 8 miesięcy (do następnych wakacji) przebywaliśmy ze sobą tylko w weekendy. Tęskniłam za nim strasznie, ale ta tęsknota była tłumiona nawałem obowiązków i zajęć uczelnianych. Wiem, że ominęło mnie wiele wydarzeń z jego pierwszych miesięcy życia, ale wiedziałam też, że muszę zdobyć szybko wykształcenie, żeby zapewnić mu ciekawe życie. Czyli nadal wartością nadrzędną dla mnie było zdobycie wykształcenia, tylko z myślą o moim dziecku, a nie moich ambicjach - opowiada Kasia, kierownik marketingu w jednej z firm.

Drugie dziecko nie było już szokiem. Wprost przeciwnie. Planowaliśmy je starannie, po 9 latach od urodzenia Michała. Bardzo chciałam, żeby to była dziewczynka. Pewnie niektórzy zapytają, co w tym dziwnego: miałam chłopca, to teraz chciałam dziewczynkę do pary. Ale to nie było normalne! Ja dostałam korby na tym punkcie! Śniłam o kokardkach, sukieneczkach, spineczkach... Całymi dniami czytałam o „sposobach na dziewczynkę": wg chińskiego kalendarza, 4 dni po jajeczkowaniu, wg diety i takie tam bzdury, których już nie pamiętam. Tak się nakręciłam, że zastosowałam te metody i... wyszedł Łukaszek. Zdrowy, śliczny, mądry chłopczyk (szkoda, że jego mama nie była wtedy mądra !!), którego teraz nie zamieniłabym na żadną dziewczynkę świata - kontynuuje Kasia.

Ostatnio zaczęłam nawet pisać bajki dla dzieci. W zasadzie zmotywował mnie do tego mój młodszy synek, który boi się pająków, ciemnego korytarza, zostawia po sobie bałagan i przejmuje się docinkami kolegów z przedszkola. Są to krótkie opowiadanka, które mają na celu pomóc mu w pozbyciu się tych wszystkich fobii i złych nawyków. Teraz piszę piątą bajkę o nałogowym oglądaniu telewizji przez małego chłopca... Książeczkę zilustrowała dla mnie moja ciocia - artysta plastyk i... wyszła nam naprawdę niepowtarzalna pamiątka.

Artystka od bliźniaków
- Po wyjściu męża do pracy zwykle nie mogę już zasnąć. Idę do łóżeczka moich maluchów i patrzę chwilę jak powolutku oddychają, śniąc o kolorowych misiach i latających słonikach. Ten widok daje mi siłę. Patrząc na moje małe bliźniaki wiem, że nie ma rzeczy niemożliwych, że dla nich jestem w stanie zrobić wszystko. Idę do kuchni, parzę ulubioną kawę i spoglądam za okno, gdzie dzień obudził się już na dobre i śle mi słoneczne pozdrowienia. Zakupy zrobiłam poprzedniego dnia, nie muszę więc nigdzie wychodzić. Zasiadam przed komputerem i zabieram się do pracy. Włączając zasilanie laptopa, codziennie dziękuję Bogu, że żyję w XXI w. i mogę pracować i jednocześnie zarabiać bez wychodzenia z domu. Ta świadomość sprawia, że pracuję z radością. Wiem, że jestem blisko moich skarbów...- opowiada o swoich bliźniakach Monika.

- Gdy zapadają na popołudniową drzemkę, wykorzystuję ten czas dla siebie. Mogę oddać się temu, co kocham. W pustym pokoju rozstawiam sztalugi i maluję. Vivaldi towarzyszy mi nadal, a ja zatapiam się w świecie baśni. Od urodzenia bliźniaków maluję wyłącznie bajkowe, na wpół zaczarowane sceny, pełne różnorakich barw i odcieni. Wszystko jest jedną wielką burzą kolorów. Po karmieniu małych czas na rodzinne wygłupy. Kładziemy się wszyscy razem na ogromnym łóżku i spędzamy cudowny czas na zabawie z naszymi pociechami. Dziś znów zauważyłam, że urosły o kolejne milimetry. A może to już centymetry? A może po prostu mi się wydaje? Nie wiem... - dodaje.

Agnieszka Górniakowska (prezenterka telewizyjna)
Mama to przyjaciel, który nigdy mnie nie zawiódł. Cokolwiek by się działo wiem, że na jej wsparcie zawsze mogę liczyć. Tak było kiedyś, gdy sama byłam dzieckiem, tak jest również i dziś. Pomoc mamy staje się nieoceniona, gdy same zostajemy mamą. To taki czas, gdy więzi między matką i córką w naturalny sposób zacieśniają się. Od chwili, gdy na świecie pojawił się mój syn Miłosz, mama spędza z nami mnóstwo czasu. To taki niezwykły czas, gdy rodzina przeżywa swój renesans i wszyscy stajemy się sobie jeszcze bliżsi niż dotychczas. Z okazji Dnia Matki życzę mojej mamie zdrowia i radości w codziennych wyzwaniach, a także mnóstwo uśmiechów od najbliższych i nie tylko.

Karolina Muszalak (aktorka)
Mama - to najpiękniejsze słowo na świecie. A moja mama to skarb największy i najwspanialszy człowiek jakiego znam- dobra ,wyrozumiała, ciepła, inteligentna, zawsze uśmiechnięta i gotowa nieść pomoc wszystkim naokoło. Jest moim aniołem stróżem, najlepszą przyjaciółką, opoką, niedoścignionym wzorem i ideałem. Czuję się prawdziwą szczęściarą i dla mnie Dzień Matki nie jest jakimś szczególnym dniem, bo staram się go obchodzić codziennie jednakowo mówiąc mojej mamie, jak bardzo ją kocham, obdarowując ją prezentami i plotkując z nią godzinami przez telefon. A to, że życzę jej wszystkiego, co najlepsze i cały świat złożyłabym u jej stóp jest oczywiste jak słońce i moja mama ma tego świadomość.

Klaudia Carlos (prezenterka telewizyjna)
Moja mama jest dla mnie ukochaną mamą. Mimo dzielącej nas odległości zawsze mogę na nią liczyć, zawsze służy radą i dobrym słowem. Kocham ją za to, że jest. Życzę mojej mamie zdrowia oraz tego, by wszystkie jej marzenia i życzenia się spełniały.

Dzień Matki to okazja do okazania miłości rodzicielce, powiedzenia „kocham." Na co dzień zwykle zapominamy o drobnych gestach świadczących o naszych uczuciach. W Dniu Matki zapomnieć nie wypada. Zdobądźmy się niekoniecznie na wyszukany prezent, ale na szczere życzenia, choćby telefoniczne. Wszystkim mamom z okazji ich święta życzymy przede wszystkim wytrwałości w śledzeniu licznych sukcesów i błędów swoich pociech. By ich latorośle bez względu na wiek napawały dumą. A okazywana im miłość wracała do rodzicielek z podwójną siłą.

Katarzyna Stec
dlaLejdis.pl