Zwyczaje kuny domowej

Kuna domowa, znana również pod nazwą kamionka, to niewielkich rozmiarów drapieżnik, należący do rodziny łasicowatych.  Gatunek ten wyróżnia się jasno-brązowym ubarwieniem futra, oraz charakterystyczną białą bądź kremową, rozwidloną plamą umiejscowioną na szyi, która biegnie aż do nasady łap. Wydłużone ciało o krótkich kończynach, dorasta do 40-50 centymetrów długości. Głowa o szeroko rozstawionych uszach zakończona jest pyskiem o różowym nosie.

Miejsce występowania kuny domowej

Kuna domowa to gatunek zamieszkujący prawie całą Europę i obszar Azji o klimacie umiarkowanym. Występuje na terenie całej Polski, zamieszkując głównie lasy oraz miejsca znajdujące się nieopodal ludzkich domów. Na swoją kryjówkę wybiera opuszczone ruiny budynków, strychy w domach, piwnice czy stodoły. Na terenach naturalnych zamieszkuje nory skalne, dziuple i puste drzewa. Możemy ją spotkać zarówno na wsiach jak i w miastach.

Zdobywanie pożywienia

Gatunek ten żywi się pokarmem zwierzęcym i roślinnym. Często poluje na gryzonie tj. myszy, nornice i szczury, a także na ptaki, wspinając się do ich gniazd. Niestety kuny domowe atakują zwierzęta hodowlane tj. króliki czy kury, napadając i zabijając stada. Żywią się także jajami ptaków, owadami, owocami czy roślinnością.

Tryb życia kuny domowej

Kuna domowa prowadzi raczej samotniczy tryb życia. Swoją aktywność wykazuje najczęściej w nocy, w dzień zazwyczaj przesiaduje w kryjówkach. Tylko w okresie godowym gatunek ten szuka towarzyszów i łączy się w pary, po to by spłodzić i wychować swoje potomstwo. Ich ciąża trwa do 9 miesięcy, a na świat przychodzi około 3-4 do 8 młodych osobników. Okres ten przypada zwykle jesienią. Często samce walczą o samice, a nocami słychać głośne nawoływania. Okres życia każdego osobnika trwa od 8 do 10 lat.

Kuna domowa jest ssakiem chronionym, a jej futerko jest bardzo cenne. Łatwo można je oswajać, jednak nie stosuje się hodowli klatkowej, w przeznaczeniu na cele futrzarskie.

Wpływ kuny domowej na środowisko i gospodarstwa domowe

Kuna domowa powszechnie uznawana jest raczej na szkodnika żerującego w siedzibach ludzkich. Nie należy jednak zapominać, że żywiąc się gryzoniami myszowatymi w znacznej mierze przyczynia się do wyeliminowania ich z gospodarstw domowych.

Niestety gatunek ten potrafi też uprzykrzyć życie. Zamieszkując strychy czy piwnice może narobić tam sporego bałaganu, a wieczorami jest źródłem dużego hałasu. Zaśmieca pomieszczenia swoimi odchodami, rozsiewając bakterie i pozostawiając nieprzyjemny zapach, a także budując tam swoje gniazda. Może takie niszczyć izolację i ocieplenie, a jeśli dostanie pod maskę samochodu pozostawi tam poprzegryzane kable.

Także w ogrodzie może narobić dużo szkód. Jest zagrożeniem dla roślin, niszczy i objada drzewa owocowe. Największy problem stanowi dla hodowców kur, królików czy ozdobnego ptactwa. Poluje na nie i zabija. Walka z kuną domową nie jest prostą sprawą. Jest to gatunek chroniony, nie należy jej zabijać, a jedynie odstraszać.

Artykuł partnera

fot. www.shutterstock.com/CreativeNature_nl